Ik zou het zo weer overdoen

Daar zit ik dan: allerlaatste avond in mijn bedje, allerlaatste keer uit gaan eten, allerlaatste keer een ‘doei’ naar mijn vrienden die ik hier heb gemaakt, allerlaatste keer genieten van het Afrikaanse zonnetje, allerlaatste keer naar de Spar, allerlaatste keer skypen met thuis en de allerlaatste keer een blog vanuit Kaapstad.

Ik ben een beetje verdrietig. Ik vind het namelijk zo ontzettend jammer dat deze periode over is. Wat heb ik er ontzettend hard van genoten; hoogtepunten, dieptepunten, houden van Afrika, ergeren aan Afrika: Ik denk dat, op de allerlaatste avond, het tijd is om de balans op te maken. Vooral voor mezelf, maar ik laat jullie meegenieten. Omdat jullie altijd zo’n geïnteresseerde en trouwe lezers waren. Superbedankt daarvoor!

Laten we beginnen met de dieptepunten. Nou ja, zoveel heb ik er gelukkig niet gehad. Er was een periode dat ik me niet zo lekker voelde: ik kon al weken niet meer slapen door luidruchtige huisgenoten, 40 graden koorts, een ongelukje met mijn oog, stage was niet optimaal en de 11de van de 11de stond voor de deur. Het klinkt belachelijk voor heel veel mensen, maar dat laatste was voor mij echt de druppel. Die dag heb ik me werkelijk ellendig gevoeld. Maar als ik erop terugkijk merk ik dat ik hier heel veel van heb geleerd.

Om maar even bij het negatieve te blijven (want dan hebben we alles in 1 keertje gehad): De dingen aan Afrika waar ik me, vooral de laatste weken, een beetje aan geïrriteerd heb:
- Het altijd overal te laat komen en afspraken vergeten
- De verveelde uitdrukking van de mensen achter de kassa in de supermarkt
- De onprofessionaliteit van obers, politie en kampleiding
- Het samenwonen met mensen die nog nooit van ‘Dinsdag komen ze het afval ophalen’ hebben gehoord.
- Het gillen bij elke kakkerlak die in huis gesignaleerd wordt
- De manier van ‘zaken doen’
- Het constante geluid van minibusjes die mij met hun gejoel ‘White Girl’ binnen willen slepen
- Grote aantallen daklozen die geld van mij willen
- Het wassen met koud water

Natuurlijk zijn er zoveel dingen die ik wel ga missen:
- De geweldige mensen die ik hier ontmoet heb
- De relaxte levensstijl
- Kerst en Oud op Nieuw in een jurkje en je dan nog steeds kapot zweten!
- De tv opzetten en zeker weten dat je op een van de 5 zenders een concert van André Rieu kan zien
- Dat je, na een halfjaar kleingeld sparen, gewoon je 150Rand boodschappen kan betalen met muntjes van 1Rand, zonder geïrriteerd aangekeken te worden.
- Spontane weekendjes weg
- Uit eten voor 5 euro
- Het prachtig uitzicht over Devils Peak als je om 5 uur van je werk terugloopt
- Dat je, hypothetisch gezien, elke dag op stap kan gaan, en dat het elke dag ontzettend leuk is
- De prachtige stranden met het ijskoude water
- De bergen die Kaapstad zo mooi maken
- Minstens 3 bezoekjes per dag aan de Spar
- De spontaniteit en het ritme van de Afrikaanse mensen
- De hoeveelheid kaarten, foto’s en posters in mijn kamer, zodat het bijna een museum lijkt
- De dankbaarheid van mensen als je ze wat geeft, maakt niet uit wat
- Het bepalen wat, of en hoelaat ik eet
- De elektriciteit die uitvalt, zodat je je met een zaklamp en kaarsen moet opmaken
- Het random mensen bellen om te vragen om iets te gaan doen, en dat je dat je dan altijd een ‘ja’ terugkrijgt.
- De spontane acties die het leven zo leuk maken
- Het leventje wat ik hier geleefd heb!

Hoogtepunten waren er genoeg! Een letterlijk hoogtepunt was het skydiven! Als ik daaraan terug denk krijg ik nog steeds een lach op mijn gezicht! Dat ik dat gedurfd heb! Een ander geweldig hoogtepunt is het bezoek van mijn ouders en zusjes: het was te gek om met zijn allen dit belachelijk mooie land te verkennen! Sowieso het reizen; ik wist dat ik er van hield, maar nu wil ik pas echt veel meer van de wereld zien!

De reis met Yvonne en Eefke was ook een hoogtepunt! Ik heb nog nooit zoveel mooie dingen gezien in 10 dagen! En dat ook nog eens met de leukste meisjes uit Weert en Maasbree; gezelligheid gegarandeerd! Ik kan wel zeggen dat we heel goede vriendinnen zijn geworden en ik vond het afschuwelijk om ze vanmiddag uit te zwaaien, want toen besefte ik pas echt dat het over was…

Maar de grootste ‘reis’ die ik heb gemaakt is die van Augustus tot nu. De reis die ik zelf heb gemaakt en waar ik zo ontzettend veel van heb geleerd. Ik weet niet of, als ik woensdag weer thuis ben, mensen kunnen zeggen dat ik veranderd ben. Maar ik kijk naar mezelf en merk dat ik een ander persoon ben dan toen ik uit Stein vertrok: zelfverzekerder, meer in staat om van dingen te genieten, zelfstandiger en meer volwassen. Ook al heb ik zwaar een hekel aan mensen die zichzelf ‘volwassen’ noemen, gebruik ik het woord toch. Gelukkig ben ik dat nog lang niet! Ik ben 19 en heb nog genoeg tijd om volwassen te worden. Eerst maar eens genieten van al het leuks wat me nog te wachten staat.

Ik ben dankbaar voor zoveel dingen, dat ik vast iets ga vergeten. Ik ben dankbaar voor de mensen die ik heb ontmoet, en waarover ik stuk voor stuk een leuk verhaal kan vertellen. Dankbaar dat ik van Zuid-Afrika en zijn prachtige natuur, steden, cultuur en mensen heb mogen zien. Dat ik hier was toen Nelson Mandela overleed, want wat een impact heeft hij gehad! Maar vooral dankbaar dat mijn ouders mij deze kans hebben gegund en hun twijfels over Kaapstad opzij hebben gezet, zodat ik hier ‘The Time of my Life’ kon beleven.

Ik ben ook trots; trots op mezelf. Dat mag ik ook wel eens een keertje zeggen. 5 jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik een halfjaartje alleen naar Afrika zou gaan, en nu ligt deze tijd alweer achter me. Trots dat ik me over mijn angsten heb weten te zetten, omdat ik gewoon wist dat ik deze kans moest grijpen. En heel trots dat ik deze kans met beide handen heb gegrepen!

Ik besef nog steeds niet dat ik morgen weg ga. Het afscheid hier valt me zwaarder dan dat in Augustus, want toen wist ik dat ik zo weer terug zou komen. Wat ook raar is, is dat ik alle dingen die ik hier heb gezien niet meer ga zien. Voorlopig dan wel hè! Want 1 ding is zeker: I’ll be back!

Het laatste wat ik nog met jullie wil delen is het volgende citaat:
‘Ik benijd diegene die nog nooit in Afrika is geweest. Want diegene heeft nog zoveel om naar uit te kijken.’

Tot woensdag
Xxx
Yanne