I'm walking on Sunshine

Na mijn ongeluks-maand Oktober is November dan aangebroken! En dat betekent dat ik helaas al bijna op de helft zit! Ongelooflijk hoe de tijd vliegt! En ik wil nog lang niet naar huis! Ik moet nog zoveel dingen zien, proeven, beleven en doen!

Voor de belangstellenden: het gaat gelukkig weer helemaal goed met mijn oog! Nadat ik een week als een diva met een zonnebril door de regen heb gelopen, kan ik weer redelijk normaal over straat! Nu heb ik de zonnebril ook nodig, maar dat heeft maar 1 goede reden: Het zonnetje schijnt en de lucht is blauw!

Donderdag 24 oktober zijn we met een groep naar het theater geweest; ‘The Rocky Horror Picture Show’. Het was een musical met een absurd verhaal, maar wel leuke liedjes en ontzettend veel humor. Heb me dan ook goed vermaakt!

Het laatste weekend van Oktober stond in het teken van het afscheid van Miri. Zij had ons uitgenodigd voor een ontbijt op zaterdagmorgen. Dit viel nogal zwaar omdat ik de avond daarvoor een Ladies-night out heb gehad met Eefke, Anniek en Melanie, die begonnen was bij de Mexicaan (lees: Margarita’s!!) en eindigde in good-old Dubliners. Maar desalniettemin was het ontbijt zeer geslaagd en gezellig!
Die middag zijn we naar een Rooftop-party geweest. Het feest was, zoals de naam al laat vermoeden, op een dak. Van een hotel nog wel! Vanaf de 14e verdieping was er een geweldig uitzicht over Table Mountain en de haven. De muziek en de mensen waren alleen niet zo mijn ‘ding’ dus ben ik wat eerder naar huis gegaan met nog wat dames. En aangezien bij mij in de straat een festival/marktje was, hebben we daar nog wat rondgeslenterd en gegeten bij de Chinees. Wat me verbazend goed gesmaakt heeft!

De zondag daarna zijn we met een grote groep naar Muizenberg geweest om lekker te chillen op het strand. Het was echt prachtig weer, dus ik ben nu niet meer een totale bleke pannenkoek! De treinreis terug vond ik wel een beetje eng, aangezien er een grote groep jongens heel luidruchtig waren. Ook openden zij steeds de deuren in de trein en gingen dan naar buiten hangen! Ik zag het echt gebeuren dat er iemand uit zou vallen, wat wonderbaarlijk genoeg niet gebeurd is trouwens! ’s Avonds nog lekker samen gekookt en toen was het weekend weer voorbij.

De week daarna heb ik bijna elke avond wel wat te doen gehad; op dinsdag lekker gaan uit eten bij Gypsy (Ik heb struisvogel gegeten: echt heerlijk!) voor het afscheid van Miri, woensdag gaan uit eten met een huisgenootje en naar een leuk marktje geweest waar we nog een drankje hebben gedaan, ik heb zelfs nog maar eens gekookt (Couscous met groenten en geitenkaas; het enige wat ik zo ongeveer kan). De week vloog dus voorbij en gelukkig was het weer snel vrijdag!

Vrijdag waren er genoeg Halloween party’s in Kaapstad, maar daar had ik echt geen zin in! Ik vond het namelijk precies 11 dagen te vroeg om me te verkleden. Maar mijn huisgenoten hebben me overgehaald en ik heb zelfs wat schmink op mijn gezicht gehad: een prachtig spinnenweb-kunstwerk. We zijn eerst naar een huisfeest geweest in Sea Point en daar voelde ik me een partijtje underdressed! Sommige mensen hadden complete kostuums gehuurd en zich afgrijselijk geschminkt. Gelukkig was er sangria, dus kon ik mijn verdriet hierom wegdrinken. Haha. Na het feest zijn we weer naar Dubliners geweest, waar we Yvonne en haar huisgenoten tegenkwamen; wat is Kaapstad toch klein op vrijdagavond! Na een goede avond feesten (jep, alweer) viel ik dan ook voldaan in slaap. Helaas was dat wel al in de taxi en in de Mac Donalds, maar dat mag de pret niet drukken.

Afgelopen zondag ben ik met twee huisgenoten, Toby en Jordan, naar het St. Joseph’s Home geweest om vrijwilligerswerk te doen. In dit huis wonen chronisch zieke kinderen en ze worden daar ook verzorgd en ze gaan er naar school. Naast een kerk, voetbalveld, zwembad en therapeuten zijn er 5 groepen in het huis. Na een rondleiding van een van de zusters zijn we zelf aan de slag gegaan! We zijn begonnen bij ‘The Sunflowers’: hier hebben we buiten gespeeld met zo’n 25 kinderen met HIV/Aids. Het zijn zo’n vrolijke kinderen, je vergeet gewoon dat ze ziek zijn!

Toen deze kinderen moesten eten zijn we naar Daisy’s gegaan en daar hebben we weer buiten gespeeld met kids. Deze groep bestond uit kinderen met kanker, die momenteel niet in het ziekenhuis behandeld werden. Deze kinderen vonden vooral mijn lange, blonde haar verrekte interessant en dus heb ik wel 10 kapsels gehad in een halfuur!

Nadat we zelf ook wat gegeten hadden, zouden de jongens met de tienerjongens gaan voetballen en ik eigenlijk iets met de tienermeiden gaan doen. Helaas sliepen de dames, dus ben ik me maar nuttig gaan maken bij ‘Sweet Basil’. Hier verblijven de kinderen tot 9 jaar met verschillende ziektes, denk hierbij aan TBC, nierziektes, hersenletsel enz. Hier wonen de meeste baby’s en peuters. Hier was een meisje van een jaar of 2, Lilo, waar ik tijdens de rondleiding al mee geknuffeld had. Toen ik weer binnen kwam, herkende ze me meteen, dus daar heb ik weer mee gespeeld. Daarna mocht ik haar luier verschonen en in bad doen. Ik had nog nooit van mijn leven een kind alleen in bad gedaan, dus het had nog wat voeten in de aarde! Afgezien van een klein foutje (luiercrème over lichaampje gesmeerd i.p.v. vaseline) heb ik het er toch goed vanaf gebracht. Daarna heb ik nog andere kinderen hun luiers verschoond en flesjes gegeven en toen was de dag alweer voorbij.

We hebben meteen beloofd nog eens terug te komen, want de kinderen vonden het echt superleuk, maar wij ook! Voor meer informatie, kijk op: www.stjosephshome.co.za
En nadat ik gistermorgen om 10 voor 9 wakker werd met de realisatie dat ik om 9 uur een Skype-meeting had met mijn baas, in ‘pyjama’ een sprintje heb getrokken naar mijn werk, daar erachter kwam dat de meeting niet doorging en weer naar huis ben gegaan om te douchen ben ik nu weer normaal aan het werk. Want ja, het leven is niet alleen maar feest!

Xxx
Yanne