The Beginning of the End
Door: Yanne
Blijf op de hoogte en volg Yanne
17 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Tja, de titel zegt het eigenlijk al: het einde van mijn avontuur is bijna in zicht. Bijna, want ik heb nog een paar geweldige weken voor de boeg. Toch hebben de afgelopen weken vooral in het teken gestaan van het naderende vertrek. Wat heel zielig klinkt, maar wat ook heel veel leuke dingen met zich meebrengt!
Het eerste weekend van het nieuwe jaar ben ik in ieder geval heel goed begonnen. Samen met mijn huisgenootjes Melanie en Kirsten ben ik nog een weekendje weggeweest. Het was op donderdagavond dat we bedachten dat we nog naar Cederbergen wilden gaan en op diezelfde avond realiseerden we ons ook dat er maar 1 weekend ‘vrij’ was om dit te doen, en dat was het weekend dat voor de deur stond. Dankzij de geweldige organiserende eigenschappen van mijn huisgenootjes was alles al snel geregeld en konden we op zaterdagmorgen vroeg vertrekken.
Onze eerste stap was om alcohol te kopen. Dat zou je natuurlijk niet zeggen van zo’n brave meid als ik, maar toch was het zo. Het was echter niet voor onszelf, want de eigenaar van het park waar we hebben overnacht vroeg ons of we wat wijn voor hem mee wilden nemen. Wij waren de beroerdste niet, dus vertrokken we met 20 liter rode wijn en nog wat cider voor onszelf in de kofferbak richting het noorden!
Over een prachtige weg, ‘The Cape Namibia Route’, rijden met lekkere mee-zing muziek op: dat is echt vrijheid! En toen we eenmaal aankwamen bij het park waren we al helemaal door het dolle heen want we gingen namelijk kamperen in tenten met een fenomenaal uitzicht! En ook van het zwembad werd ik niet ongelukkig, want die lag er ook al zo prachtig bij. Lekker in de hangmat, boekje en drankje erbij, zo af en toe afkoelen in het water: Genieten!
’s Avonds, na onze camping-maaltijd, hebben we met de eigenaren en andere mensen van de camping rond het kampvuur gezeten en naar de sterren gekeken. Wauw! Zoveel sterren heb ik nog nooit gezien! En nu bleek ook nog eens dat we een ‘slechte’ avond hadden, want er waren veel wolken. Beetje jammer dus.
De morgen daarna zijn we gaan wandelen naar een waterval toe. Het was onvermijdelijk: elke keer als ik een sportieve activiteit doe denk ik hieraan, dus het moest een keertje gebeuren: ik viel. Knie open in de middle of nowhere en je EHBO-tasje (wat ik altijd bij me heb, want ik ken mezelf) in de auto hebben laten liggen. Gelukkig kwamen er nog andere mensen langs, en die hebben me vakkundig verbonden. Beetje overdreven vond ik zelf, maar hij vond het per se nodig. Toen we na veel gestuntel eindelijk de waterval bereikt hadden, wist ik waar ik het voor gedaan had. Wauw, wat kan de natuur soms mooi zijn!
’s Middags zijn we weer naar huis gereden en ’s avonds hebben we het weekend in stijl afgesloten in een redelijk chique restaurant, met zo ongeveer de lekkerste bief die ik ooit heb gehad. We hebben het er flink van genomen: voorgerecht, bief als hoofdgerecht, flesje wijn erbij en een goddelijk toetje. En het leukste van alles is als je ziet dat je voor dat alles nog geen 25 Euro hoeft te betalen! En het toetje heb ik vanavond trouwens zelf nagemaakt: vanille-ijs laten smelten met een scheut Amarula erdoorheen. Smullen!
Dinsdag avond, mijn knie was nog niet hersteld van het vorige ongelukje, kwam mijn lompigheid weer naar boven. Nou ja, het was niet alleen maar mijn schuld dit keer, want Melanie had een beetje veel spray gebruikt om de kakkerlak te killen en dat niet opgeruimd. Toen ik mij naar mijn kamer haastte, ben ik er behoorlijk oncharmant over uitgegleden. Volgens Toby deed ik een backflip, maar zo cool was het helaas niet. Dus: coolpack erbij (ligt standaard klaar in huis voor mij) en koelen. Ditmaal was het mijn enkel; die had ik nog niet geblesseerd in Kaapstad! Maar het allercharmants was nog wel dat ik een chocolade-maskertje op mijn gezicht had. Mijn huisgenoten konden het dan ook niet helpen om kei-hard te lachen toen ik daar lag!
Woensdag ben ik samen met Anniek en collega Ken naar de townships rond Kaapstad geweest. Hier zijn we naar projecten van Planet Finance gaan kijken en hebben we mensen ontmoet die op de projecten werken. Ook ben ik in een ‘shag’ geweest. Dit is een klein, gammel hutje waar de mensen in wonen. Ongelooflijk! Het is toch altijd weer heftig om zoiets te zien. Toch was het een hele leuke ervaring om, na 4 maanden kantoor, de projecten eens zelf te zien!
Zaterdag stond er iets heel leuks op de planning, waar ik al heel lang naar uit keek: een 60 minuten durende full-body massage en een pedicure! Heerlijk om zo verwend te worden na die zware maanden vol afzien! Hierna zijn we nog op het strand te liggen, om nog even aan ons kleurtje te werken. Helaas, met die massage olie nog op ons lijf, is dat kleurtje een beetje rood uitgeslagen en was ik weer eens verbrand. Of ja was, ik heb er nog last van. Het is een erge deze keer.
Zaterdag avond, nadat we Nils hadden opgehaald (die al een uur op het vliegveld stond te wachten), zijn we met alle mensen van ons huis naar Panchos gegaan. Misschien weten jullie het nog, maar Panchos is dus de Mexicaan bij ons in de straat. En zeg je Panchos, dan zeg je Margaritas. En zeg je Margaritas dan zeg je dronken. Dus het was een hele gezellige avond, ook al was het het ‘afscheidavondje’ van ons huis. Sniksnik.
De afgelopen week was ook weer druk en gezellig. Wat ga ik dat leven hier missen, zo relaxed en zorgeloos. Maar daar probeer ik niet te veel aan te denken. Wel wil ik jullie nog even mededelen dat ik me dinsdagavond zo ongeveer zelf een blauw oog heb geslagen in mijn slaap en dat ik sinds eergisteren een spier verrekt heb in mijn rug. Kaapstad heeft me op veel vlakken veranderd, maar de lompigheid is verre van verdwenen! Gelukkig kan ik er zelf wel om lachen. En mijn huisgenootjes ondertussen ook, als ik me weer voor de 20ste keer aan de tafel stoot!
Vandaag heb ik mijn laatste werkdag gehad, en dat hebben Anniek en ik goed gevierd! Flesje champagne en taartje erbij: het kon erger. Nadat we alles hadden ingepakt van het kantoor, onze laatste beoordeling hadden gekregen (een 8! Yes!) en onze collega’s (die overigens allemaal in Johannesburg waren. We waren helemaal alleen!) een bedankt-mail hadden gestuurd hebben we symbolisch met z’n tweetjes de deur achter ons dicht getrokken. En nu dat ik net mijn stageverslag heb opgestuurd is dit ook weer iets wat klaar is!
Nu zit ik weer tussen de gepakte koffers, want ik ga alweer op reis! En wat voor een reis! Samen met Yvonne en Eefke (die deze week nog te horen gekregen dat ze mee kon) ga ik morgen eerst naar Johannesburg om daar eens rond te neuzen en vanuit daar vertrekken we maandag op een georganiseerde tour die ons langs Krugerpark en Swaziland brengt, om te eindigen in Durban. Waarvan we de 27ste weer terug vliegen naar Kaapstad om echt aan onze allerallerallerlaatste week te beginnen!
Xxx
Yanne
ps. Ik heb geprobeerd foto's up te loaden, maar de huidige internetverbinding denkt daar helaas anders over. Volgende keer beter!
Het eerste weekend van het nieuwe jaar ben ik in ieder geval heel goed begonnen. Samen met mijn huisgenootjes Melanie en Kirsten ben ik nog een weekendje weggeweest. Het was op donderdagavond dat we bedachten dat we nog naar Cederbergen wilden gaan en op diezelfde avond realiseerden we ons ook dat er maar 1 weekend ‘vrij’ was om dit te doen, en dat was het weekend dat voor de deur stond. Dankzij de geweldige organiserende eigenschappen van mijn huisgenootjes was alles al snel geregeld en konden we op zaterdagmorgen vroeg vertrekken.
Onze eerste stap was om alcohol te kopen. Dat zou je natuurlijk niet zeggen van zo’n brave meid als ik, maar toch was het zo. Het was echter niet voor onszelf, want de eigenaar van het park waar we hebben overnacht vroeg ons of we wat wijn voor hem mee wilden nemen. Wij waren de beroerdste niet, dus vertrokken we met 20 liter rode wijn en nog wat cider voor onszelf in de kofferbak richting het noorden!
Over een prachtige weg, ‘The Cape Namibia Route’, rijden met lekkere mee-zing muziek op: dat is echt vrijheid! En toen we eenmaal aankwamen bij het park waren we al helemaal door het dolle heen want we gingen namelijk kamperen in tenten met een fenomenaal uitzicht! En ook van het zwembad werd ik niet ongelukkig, want die lag er ook al zo prachtig bij. Lekker in de hangmat, boekje en drankje erbij, zo af en toe afkoelen in het water: Genieten!
’s Avonds, na onze camping-maaltijd, hebben we met de eigenaren en andere mensen van de camping rond het kampvuur gezeten en naar de sterren gekeken. Wauw! Zoveel sterren heb ik nog nooit gezien! En nu bleek ook nog eens dat we een ‘slechte’ avond hadden, want er waren veel wolken. Beetje jammer dus.
De morgen daarna zijn we gaan wandelen naar een waterval toe. Het was onvermijdelijk: elke keer als ik een sportieve activiteit doe denk ik hieraan, dus het moest een keertje gebeuren: ik viel. Knie open in de middle of nowhere en je EHBO-tasje (wat ik altijd bij me heb, want ik ken mezelf) in de auto hebben laten liggen. Gelukkig kwamen er nog andere mensen langs, en die hebben me vakkundig verbonden. Beetje overdreven vond ik zelf, maar hij vond het per se nodig. Toen we na veel gestuntel eindelijk de waterval bereikt hadden, wist ik waar ik het voor gedaan had. Wauw, wat kan de natuur soms mooi zijn!
’s Middags zijn we weer naar huis gereden en ’s avonds hebben we het weekend in stijl afgesloten in een redelijk chique restaurant, met zo ongeveer de lekkerste bief die ik ooit heb gehad. We hebben het er flink van genomen: voorgerecht, bief als hoofdgerecht, flesje wijn erbij en een goddelijk toetje. En het leukste van alles is als je ziet dat je voor dat alles nog geen 25 Euro hoeft te betalen! En het toetje heb ik vanavond trouwens zelf nagemaakt: vanille-ijs laten smelten met een scheut Amarula erdoorheen. Smullen!
Dinsdag avond, mijn knie was nog niet hersteld van het vorige ongelukje, kwam mijn lompigheid weer naar boven. Nou ja, het was niet alleen maar mijn schuld dit keer, want Melanie had een beetje veel spray gebruikt om de kakkerlak te killen en dat niet opgeruimd. Toen ik mij naar mijn kamer haastte, ben ik er behoorlijk oncharmant over uitgegleden. Volgens Toby deed ik een backflip, maar zo cool was het helaas niet. Dus: coolpack erbij (ligt standaard klaar in huis voor mij) en koelen. Ditmaal was het mijn enkel; die had ik nog niet geblesseerd in Kaapstad! Maar het allercharmants was nog wel dat ik een chocolade-maskertje op mijn gezicht had. Mijn huisgenoten konden het dan ook niet helpen om kei-hard te lachen toen ik daar lag!
Woensdag ben ik samen met Anniek en collega Ken naar de townships rond Kaapstad geweest. Hier zijn we naar projecten van Planet Finance gaan kijken en hebben we mensen ontmoet die op de projecten werken. Ook ben ik in een ‘shag’ geweest. Dit is een klein, gammel hutje waar de mensen in wonen. Ongelooflijk! Het is toch altijd weer heftig om zoiets te zien. Toch was het een hele leuke ervaring om, na 4 maanden kantoor, de projecten eens zelf te zien!
Zaterdag stond er iets heel leuks op de planning, waar ik al heel lang naar uit keek: een 60 minuten durende full-body massage en een pedicure! Heerlijk om zo verwend te worden na die zware maanden vol afzien! Hierna zijn we nog op het strand te liggen, om nog even aan ons kleurtje te werken. Helaas, met die massage olie nog op ons lijf, is dat kleurtje een beetje rood uitgeslagen en was ik weer eens verbrand. Of ja was, ik heb er nog last van. Het is een erge deze keer.
Zaterdag avond, nadat we Nils hadden opgehaald (die al een uur op het vliegveld stond te wachten), zijn we met alle mensen van ons huis naar Panchos gegaan. Misschien weten jullie het nog, maar Panchos is dus de Mexicaan bij ons in de straat. En zeg je Panchos, dan zeg je Margaritas. En zeg je Margaritas dan zeg je dronken. Dus het was een hele gezellige avond, ook al was het het ‘afscheidavondje’ van ons huis. Sniksnik.
De afgelopen week was ook weer druk en gezellig. Wat ga ik dat leven hier missen, zo relaxed en zorgeloos. Maar daar probeer ik niet te veel aan te denken. Wel wil ik jullie nog even mededelen dat ik me dinsdagavond zo ongeveer zelf een blauw oog heb geslagen in mijn slaap en dat ik sinds eergisteren een spier verrekt heb in mijn rug. Kaapstad heeft me op veel vlakken veranderd, maar de lompigheid is verre van verdwenen! Gelukkig kan ik er zelf wel om lachen. En mijn huisgenootjes ondertussen ook, als ik me weer voor de 20ste keer aan de tafel stoot!
Vandaag heb ik mijn laatste werkdag gehad, en dat hebben Anniek en ik goed gevierd! Flesje champagne en taartje erbij: het kon erger. Nadat we alles hadden ingepakt van het kantoor, onze laatste beoordeling hadden gekregen (een 8! Yes!) en onze collega’s (die overigens allemaal in Johannesburg waren. We waren helemaal alleen!) een bedankt-mail hadden gestuurd hebben we symbolisch met z’n tweetjes de deur achter ons dicht getrokken. En nu dat ik net mijn stageverslag heb opgestuurd is dit ook weer iets wat klaar is!
Nu zit ik weer tussen de gepakte koffers, want ik ga alweer op reis! En wat voor een reis! Samen met Yvonne en Eefke (die deze week nog te horen gekregen dat ze mee kon) ga ik morgen eerst naar Johannesburg om daar eens rond te neuzen en vanuit daar vertrekken we maandag op een georganiseerde tour die ons langs Krugerpark en Swaziland brengt, om te eindigen in Durban. Waarvan we de 27ste weer terug vliegen naar Kaapstad om echt aan onze allerallerallerlaatste week te beginnen!
Xxx
Yanne
ps. Ik heb geprobeerd foto's up te loaden, maar de huidige internetverbinding denkt daar helaas anders over. Volgende keer beter!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
